ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΘΝΟΚΕΝΤΡΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

Άρθρο της κ. Ιωάννας Λαλιώτου

Επίκουρης Καθηγήτριας Σύγχρονης

Ιστορίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

Αναδημοσίευση από http://antikleidi.wordpress.com

Σε περιόδους κρίσης η έννοια της πατρίδας επανέρχεται δυναμικά στον δημόσιο λόγο και αποκτά ιδιαίτερη ιδεολογική βαρύτητα. Η ανάδυση του πατριωτισμού της κρίσης συχνά παίρνει τη μορφή της πατριδοκαπηλείας, που περιλαμβάνει την επίκληση της έννοιας της πατρίδας με στόχο τη νομιμοποίηση συγκεκριμένων πολιτικών εγχειρημάτων και στάσεων.

Σε περιόδους κρίσης η πατρίδα καθίσταται πεδίο αντιπαράθεσης και αναμέτρησης διαφορετικών πολιτικών ιδεολογιών και χώρων που επιχειρούν – συνήθως ανταγωνιστικά – να ορίσουν το περιεχόμενο και τις συνδηλώσεις του όρου.

Η πιο εμφανής εκδήλωση της άνθησης του πατριωτισμού της κρίσης στην Ελλάδα σήμερα είναι η ανάδειξη ποικίλων εθνικοπατριωτικών πολιτικών κινήσεων. Αυτές οι κινήσεις παρουσιάζονται σε όλο το φάσμα του πολιτικού ορίζοντα αλλά αναπτύσσονται ιδιαίτερα δυναμικά στο εσωτερικό του ευρύτερου συντηρητικού χώρου. Η πατρίδα, την οποία επικαλείται όλο και συχνότερα σήμερα ο πολιτικός πατριωτισμός, λειτουργεί σαν ένα κενό σημαίνον που διαρκώς επανασημασιολογείται ανάλογα με τις χρήσεις του και σύμφωνα κάθε φορά με τις πολιτικές επιταγές.

Ο νέος πατριωτισμός όμως δεν εκδηλώνεται μόνο στο επίπεδο της επίσημης πολιτικής αλλά συγκροτείται και σε πολλά και ετερόκλητα πεδία της καθημερινής ζωής. Η εμπέδωση νέων μορφών εθνοκεντρικής ελληνικότητας στο επίπεδο της καθημερινής ζωής και της κουλτούρας είχε βέβαια ξεκινήσει αρκετά πριν από την περίοδο της κρίσης. Από την ανάδειξη της θρησκευτικότητας και της ορθοδοξίας σε lifestyle επιλογή σε προηγούμενες δεκαετίες ως τη μόδα της «επιστροφής» στην παραδοσιακή ελληνική διατροφή και κουζίνα, από την άνθηση του ιστορικού μυθιστορήματος ως τη δημοφιλία τηλεοπτικών εκπομπών με θέμα την εθνική ιστορία, από το ρεκόρ συμμετοχικότητας του κοινού σε εκπομπές όπως οι «Μεγάλοι Ελληνες» ως την εισπρακτική επιτυχία κινηματογραφικών ταινιών που θεματοποίησαν ξανά την τοπικότητα και τη ζωή στην ελληνική επαρχία, από την ιερή συγκίνηση που προκάλεσε η σειρά «Το Νησί» στη συλλογική αυτοειρωνεία της ταινίας «Ι Love Karditsa» το συναίσθημα ενός νέου πατριωτισμού καλλιεργήθηκε έκκεντρα, πολυμορφικά και συστηματικά. Ενα νέο πατριωτικό θυμικό μορφοποιήθηκε στο επίπεδο του κοινού νου και συνεπήρε την καθημερινότητα μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ

 Παρουσία του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και της Πρωθυπουργού της Δανίας, οι δήμαρχοι και οι πρόεδροι περιφερειών από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ενέκριναν σήμερα τη "Διακήρυξη της Κοπεγχάγης" με την οποία δεσμεύονται να καταστήσουν τις πόλεις πιο πράσινες, πιο ανταγωνιστικές από οικονομική άποψη και με μεγαλύτερες ικανότητες κοινωνικής ενσωμάτωσης. Η Διακήρυξη αυτή εκφράζει την πολιτική βούληση των πόλεων και των περιφερειών της Ευρώπης να δώσουν κεντρική σημασία στη βιώσιμη αστική ανάπτυξη κατά τη Διάσκεψη κορυφής για τον πλανήτη "Ρίο+20" που θα πραγματοποιηθεί στις 20 - 22 Ιουνίου. Οι πόλεις και οι περιφέρειες κάλεσαν την Ευρωπαϊκή Ένωση να μοιραστεί σε παγκόσμιο επίπεδο βέλτιστες πρακτικές όπως το Σύμφωνο των Δημάρχων και οι Πράσινες Πρωτεύουσες της Ευρώπης.

Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΟΠΕΓΧΑΓΗΣ

Εμείς, τα μέλη της Επιτροπής των Περιφερειών, αιρετοί εκπρόσωποι των τοπικών οντοτήτων, δήμων και περιφερειών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο πέρασμα των αιώνων στις ευρωπαϊκές πόλεις έχουν οδηγήσει σε ανακατανομή του πληθυσμού, σε ενίσχυση των ανταλλαγών και αύξηση της δημιουργικότητας σε διάφορους τομείς του δικαίου, της πολιτικής ή της οικονομίας·

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, λόγω των βιομηχανικών μεταβολών, της παγκοσμιοποίησης και της έλευσης των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας, έχουν διευρυνθεί οι αποκλίσεις μεταξύ των πόλεων· αποκλίσεις οι οποίες οφείλονται τόσο σε φυσικούς, δομικούς ή ιστορικούς παράγοντες, όσο και στην – ενίοτε προβληματική– θεσμική λειτουργία·

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι οι πόλεις πρέπει να ανταποκρίνονται στις συνεχώς ανανεούμενες προσδοκίες των κατοίκων τους – με διάφορους δημοσιονομικούς περιορισμούς – και να προσπαθούν να εξασφαλίζουν ένα ικανοποιητικό και ακμαίο βιοτικό επίπεδο, το οποίο προϋποθέτει υψηλές αρχιτεκτονικές προδιαγραφές και ευκολότερη πρόσβαση στις παρεχόμενες υπηρεσίες.

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι, είκοσι χρόνια μετά τη διεξαγωγή της Τρίτης Διάσκεψης κορυφής για τη Γη στο Ρίο ντε Τζανέιρο, δεν έχουν ακόμα επιτευχθεί οι στόχοι της αειφόρου ανάπτυξης και της μείωσης της φτώχειας, καθώς και ότι η Διάσκεψη κορυφής του Ρίο +20 συνιστά μια νέα ευκαιρία για τη ανάληψη νέων πολιτικών δεσμεύσεων υπέρ μιας ολοκληρωμένης και παγκόσμιας δράσης για την αειφόρο αστική ανάπτυξη·

Ο ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ «ΔΙΟΡΘΩΣΕΙΣ» ΤΟΥ

Άρθρο του Δημήτρη Κατσούλη

τ. Δημάρχου Αυλώνος  Ευβοίας

Η αρχική ανακοίνωση του Σχεδίου Νόμου του ΥΠΕΣ για την ρύθμιση θεμάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης, γνωστού και ως πολυνομοσχεδίου που «διορθώνει» τον Καλλικράτη προκάλεσε αρκετές διαμαρτυρίες όπως εξάλλου είναι αναμενόμενο για κάθε Σχέδιο Νόμου που μεταβάλλει καταστάσεις. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο βέβαια δεν μεταβάλλει και πολλές«καταστάσεις» ούτε καταστρώνει «ριζικές» αλλαγές για να δικαιολογηθούν οι έντονες και σε ορισμένες περιπτώσεις και άδικες διαμαρτυρίες αλλά οι συνθήκες στις οποίες διαβιεί η χώρα, το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του και οι πολιτικοί και διοικητικοί θεσμοί γεννούν αβεβαιότητα, νευρικότητα, βιασύνη. Στη συνέχεια, οι ισορροπίες μεταξύ αιτημάτων και ρυθμίσεων αποκαταστάθηκαν και το νομοσχέδιο «κατέκτησε» την γενική αποδοχή και βρίσκεται πλέον στη Βουλή.

Χρειαζόντουσαν διορθώσεις στον «Καλλικράτη»;Παρότι το πρώτο εξάμηνο του 2011 έγιναν πολλές, παρότι από το Καλοκαίρι του 2011 είχε αναγγελθεί η σύνοψη όλων των διορθώσεων σε ένα σχέδιο νόμου, παρότι ορισμένα ηλεκτρονικά ή έντυπα ΜΜΕ υποδέχθηκαν το σχέδιο νόμου με τον βαρύγδουπο τίτλο «Καλλικράτης 2», επειδή προφανώς αυτό πουλά επικοινωνιακά, το αποτέλεσμα των διορθώσεων είναι πενιχρό όχι γιατί ο αρχικός νόμος είναι τέλειος αλλά γιατί δεν διορθώνεις ριζικά κάτι που δεν  έχει εφαρμοστεί ολοκληρωμένα.

Γίνονται με το σχέδιο νόμου ορισμένες  τροποποιήσεις, λίγες προσαρμογές στις σημερινές συνθήκες του κράτους και της αυτοδιοίκησης που απέχουν πολύ από εκείνες του Μαίου του 2010, ο διάλογος με την ΚΕΔΕ και την ΕΝΠΕ καθώς, για πρώτη φορά, και με τα κόμματα που στηρίζουν την Κυβέρνηση  διαμόρφωσε την οριστική μορφή του Σχεδίου Νόμου. Σε τελική ανάλυση όμως τόσο σημαντικές διορθώσεις του Καλλικράτη ούτε εμπεριέχονται, ούτε έχουν προταθεί, ούτε χρειάζονται να γίνουν.

H ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ «ΠΑΡΑΘΥΡΟ» ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Αναδημοσίευση από www.localit.gr 24.03.2012

Σε ισχύ τίθεται από την 1η Απριλίου 2012, η Ευρωπαϊκή Πρωτοβουλία Πολιτών (ΕΠΠ), δίνοντας τη δυνατότητα σε ένα εκατομμύριο πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να καλέσουν άμεσα την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να προτείνει μια νομοθετική πράξη. Η Επιτροπή των Περιφερειών, θεωρεί ότι οι τοπικές και περιφερειακές αρχές, μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση και την αξιολόγηση των νέων πρωτοβουλιών. Δυο μέρες νωρίτερα στις 30 Μαρτίου, η Επιτροπή των Περιφερειών (ΕτΠ) με την Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ), διοργανώνουν από κοινού στις Βρυξέλλες σεμινάριο , με στόχο την συζήτηση και την σύνθεση  των οπτικών και των απόψεων  της κοινωνίας των πολιτών αλλά και των τοπικών και περιφερειακών αρχών, στην έννοια της συμμετοχικής δημοκρατίας. Θα πραγματοποιηθεί διαδραστική συζήτηση κατά την οποία αρμόδιοι για τη χάραξη πολιτικής σε ευρωπαϊκό, εθνικό και περιφερειακό επίπεδο θα εξετάσουν  τον ρόλο της ΕτΠ και της ΕΟΚΕ στην ΕΠΠ. Μεταξύ των ομιλητών θα είναι ο Αντιπρόεδρος Šefčovič, η Πρόεδρος της ΕτΠ Mercedes Bresso και ο Πρόεδρος της ΕΟΚΕ Staffan Nilsson.

ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Των Γιάννη Σακιώτη- Θέμη Δημητρακόπουλου*

*Μέλη της Π.Π.Ε. της ΔΗΜΑΡ

[Εισήγηση στη διημερίδα «Αυτοδιοίκηση: Μεταρρύθμιση και Δημοκρατική Ανασυγκρότηση» της Δημοκρατικής Αριστεράς (26 Φεβρουαρίου 2011)

Αναδημοσίευση από: http://politicalreviewgr.blogspot.com (28.2.2011)

Στην εξαιρετικά δύσκολη εποχή που ζούμε, οι ΟΤΑ βρίσκονται αντιμέτωποι με νέα οξύτατα προβλήματα και οφείλουν να βρουν τρόπους να ανταποκριθούν.

Με τις δυσκολίες και τη δραματική πτώση των δεδομένων της ποιότητας ζωής στις ελληνικές πόλεις, το αίτημα για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης στον αστικό χώρο είναι ένα κάθε άλλο παρά ανεπίκαιρο «αίτημα-ομπρέλα» για τους αγωνιώντες πολίτες. Σήμερα, μπορούμε να διεκδικούμε μια πόλη αξιοβίωτη, με υψηλή ποιότητα ζωής και οικολογική διαχείριση του αστικού περιβάλλοντος, μια πόλη που δρομολογεί αναπλάσεις με άξονα την εξυπηρέτηση του δημοσίου συμφέροντος.

Μπορούμε να οραματιζόμαστε μια πόλη-πολυλειτουργικό κύτταρο, με κοινωνική συνοχή και συλλογική ευημερία, με ήπιες δραστηριότητες, με υποστηρικτικές δομές κοινωνικής πρόνοιας στην τοπική κλίμακα και μηχανισμούς οργάνωσης και διοχέτευσης της αυθόρμητης προσφοράς για κοινωνική αλληλεγγύη, μια πόλη που θα προτάσσει την άνθηση του πολιτισμού και θα αναπτύσσει τις διαδικασίες άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας των πολιτών, μιας συμμετοχικής δημοκρατίας που δεν θα αποτελεί επικοινωνιακό τρυκ και θα επεκτείνεται και επί της ουσίας στη δημοκρατική και ανοιχτή λήψη αποφάσεων επί της διαχείρισης των πόρων (μέσα από τις διαδικασίες του «συμμετοχικού προϋπολογισμού»).

Ταυτόχρονα όμως, υπάρχει σήμερα η επείγουσα ανάγκη-προτεραιότητα η Τοπική Αυτοδιοίκηση να εργασθεί για τη δημιουργία ενός νέου τοπίου ανάπτυξης, αξιοποιώντας σημαντικές ευκαιρίες και δυνατότητες που προσθέτουν μεγάλο αριθμό νέων θέσεων εργασίας, είτε άμεσα, μέσα από τη δημιουργία νέων δημοτικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων είτε έμμεσα, μέσα από την υποστήριξη της λεγόμενης κοινωνικής επιχειρηματικότητας, της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομία (τρίτος τομέας).