ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕΔΕ ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ: ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΑΥΞΗΘΗΚΕ ΑΛΛΑ ΜΕΙΩΘΗΚΕ ΚΑΤΑ 5.562 ΑΤΟΜΑ

Αναδημοσίευση από: www.localit.gr  

Το προσωπικό των δήμων και των νομικών τους προσώπων τη τελευταία διετία όχι μόνο δεν αυξήθηκε κατά 12.000, όπως ισχυρίζεται στην τελευταία έκθεσή της η μόνιμη αντιπροσωπεία της τρόϊκας στη Ελλάδα,  αλλά μειώθηκε κατά 5.562 άτομα. Στις  δε δαπάνες μισθοδοσίας επήλθε  δραστική περικοπή της τάξης του 20% λόγω εφαρμογής του μειωμένου μισθολογίου και παρά τη μεταφορά 11.530 επιπλέον μισθοδοτούμενων στο δυναμικό των δήμων.

Ειδικότερα όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση που εξέδωσε η ΚΕΔΕ και στην οποία παραθέτει αναλυτικά στοιχεία με βάση τα δεδομένα του υπουργείου Εσωτερικών καθώς και τη βάση δεδομένων της Ελληνικής Εταιρείας Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ανάπτυξης προκύπτουν τα εξής:

Στις 30/9/2010, το τακτικό προσωπικό των δήμων  ήταν 64.831 και το προσωπικό των ΝΠΔΔ των δήμων  ανερχόταν  κατ΄ εκτίμηση στις 12.750. Συνολικά δηλαδή το 2010 στους δήμους της χώρας υπηρετούσαν 77.581 υπάλληλοι.

Από 1/1/2011 με την εφαρμογή του «Καλλικράτη» μεταφέρθηκαν στους δήμους:

από τις νομαρχίες (πολεοδομίες κ.λπ.) 2.787 άτομα,

από τις κρατικές περιφέρειες τα στελέχη των Τεχνικών Υπηρεσιών Δήμων και Κοινοτήτων (ΤΥΔΚ), 454 άτομα,

από το υπουργείο Παιδείας οι καθαρίστριες σχολείων, συνολικά 5.951 άτομα,

από τις δημοτικές επιχειρήσεις 1.988 άτομα

από μετατάξεις ΟΑΣΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, κ.λπ. 350 άτομα.

Δηλαδή στο προσωπικό των δήμων και των νομικών τους προσώπων προστέθηκαν άλλα 11.530 άτομα, ανεβάζοντας έτσι τον  συνολικό αριθμό των υπηρετούντων στις 89.111. 

Ωστόσο σύμφωνα με τα στοιχεία νεώτερης απογραφής την 1η  Ιανουαρίου 2012 το προσωπικό των δήμων ανερχόταν στις 72.699 και των ΝΠΔΔ των δήμων στις 10.850. Σύνολο  83.549. 

Από τα παραπάνω λοιπόν στοιχεία προκύπτει ότι το προσωπικό των δήμων και των νομικών τους προσώπων κατά τη τελευταία διετία όχι μόνο δεν αυξήθηκε αλλά μειώθηκε κατά 5.562 άτομα.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ «ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ»: ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Του Δημήτρη Κατσούλη

 Πριν από μία δεκαπενταετία, την περίοδο 1996-1998, η Ελληνική Τοπική Αυτοδιοίκηση ζούσε στον ρυθμό μίας δυναμικής – για τα τότε τουλάχιστον δεδομένα- διοικητικής μεταρρύθμισης ανάλογης σημασίας με εκείνη του 1911, όταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος διέλυε το παλαιοδημαρχιακό κατεστημένο όπως αυτό είχε μετασχηματιστεί από την παρακμή των θεσμών που είχαν εισαγάγει οι Βαυαροί το 1835.

 Η μεταρρύθμιση της προηγούμενης δεκαπενταετίας φέρει το τίτλο «Πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας» και περιλαμβάνει δύο βασικούς πυλώνες: Το θεσμικό πλαίσιο της συγχώνευσης των 5.318 Κοινοτήτων με τη δημιουργία των νέων 1100 ΟΤΑ και το Πρόγραμμα των Μέτρων Υποστήριξης της μεταρρύθμισης, δηλαδή το Ειδικό Πρόγραμμα Τοπικής Αυτοδιοίκησης (ΕΠΤΑ).

 Η επιλογή  ως κωδικού τίτλου  του ονόματος του Πρώτου Κυβερνήτη του Ελληνικού Κράτους είχε καταρχήν τιμητικό αλλά και συμβολικό περιεχόμενο. Ήθελε να τιμήσει τον Κυβερνήτη για την ανολοκλήρωτη εν πολλοίς προσπάθειά του να φτιάξει Κράτος  αλλά και εμμέσως να συμβολίσει την προσπάθεια των σύγχρονων ιστορικών μεταρρυθμιστών να ξεκινήσουν την ανασυγκρότηση του Κράτους από την ανασυγκρότηση της πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Στόχος της μεταρρύθμισης ήταν η δημιουργία Ισχυρής Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δηλαδή ισχυρού και αποτελεσματικού ΟΤΑ, ικανού να σχεδιάζει και να υλοποιεί πολιτικές τοπικής ανάπτυξης, να παρέχει αποτελεσματικές και ποιοτικά αναβαθμισμένες υπηρεσίες στους πολίτες, έτσι ώστε οι κάτοικοι των χωριών να απολαμβάνουν τις υπηρεσίες που θεωρητικά – τουλάχιστον- απολαμβάνουν οι κάτοικοι των αστικών κέντρων. Ο στόχος του Ισχυρού και Αποτελεσματικού Δήμου συνδέεται άρρηκτα με την ενσωμάτωση του κεκτημένου της ευρωπαϊκής αυτοδιοίκησης και αποτελεί συνέπεια και ταυτόχρονα προϋπόθεση για την ουσιαστική  πολιτική και οικονομικοκοινωνική ενσωμάτωση των ελληνικών τοπικών κοινωνικών στο ευρωπαϊκό  αναπτυξιακό γίγνεσθαι.

Η αναντιστοιχία της κατακερματισμένης σε μικρούς και αναπτυξιακά καχεκτικούς ΟΤΑ ελληνικής τοπικής αυτοδιοίκησης με την αναγκαιότητα  της προσαρμογής στο κεκτημένο της ευρωπαϊκής θεσμικής δομής που ενθαρρύνει την μεταφορά πόρων και αρμοδιοτήτων καθώς και την ανάληψη πρωτοβουλιών αναπτυξιακού σχεδιασμού σε πλησιέστερο προς τον πολίτη επίπεδο αποτελεί αναντίρρητα τον πρώτο δικαιολογητικό λόγο του Προγράμματος Ιωάννης Καποδίστριας.

Αξίζει να θυμηθούμε τους στόχους του Προγράμματος που ήταν οι ακόλουθοι:

•Η παροχή υπηρεσιών ισοδύναμης αποτελεσματικότητας στους κατοίκους των πόλεων και των χωριών και επομένως ο εκσυγχρονισμός του διοικητικού μας συστήματος

•Η ουσιαστικοποίηση του ρόλου των Ο.Τ.Α. και η αναβάθμιση των αιρετών και επομένως ο εκσυγχρονισμός του τοπικού πολιτικού συστήματος στη χώρα μας και η διεύρυνση της πολιτικής βαρύτητας της Πρωτοβάθμιας Τ.Α.

•Η δημιουργία ουσιαστικών προϋποθέσεων για την διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α.

•Ο συντονισμός των τοπικών δημοσίων επενδύσεων για έργα τεχνικής υποδομής και κοινωνικού εξοπλισμού.

•Η ενίσχυση του "ενδογενούς" δυναμικού της ελληνικής περιφέρειας, που είναι αναγκαία προϋπόθεση για μια διαρκή και "βιώσιμη" περιφερειακή και τοπική ανάπτυξη.

•Η διαφάνεια στη διαχείριση των πόρων και ο κοινωνικός έλεγχος της τοπικής εξουσίας, που οδηγούν στην εξασφάλιση της νομιμότητας και της προστασίας των πολιτών.

• Οικονομίες κλίμακας στις λειτουργικές δαπάνες και αναβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού.

Η εφαρμογή του Προγράμματος βασίζεται σε τρεις αρχές οι οποίες συνοψίζονται στα ακόλουθα:

•Ο συνδυασμός των αρχών της δημοκρατικότητας και της αποτελεσματικότητας (μεγάλοι Ο.Τ.Α. αλλά με ενδοδημοτική αποκέντρωση).

•Η συντονισμένη εφαρμογή νομικών ρυθμίσεων και αναπτυξιακών μέτρων. Η αναπτυξιακή ενδοδημοτική ισορροπία (κατοχύρωση της αποκέντρωσης των δημοτικών δημοσίων επενδύσεων)

•Η εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης.

Οι προαναφερόμενοι στόχοι καθώς και οι βασικές αρχές για την υλοποίησή τους αποτελούν αναπόφευκτα τα κριτήρια με τα οποία αξιολογείται δεκαπέντε χρόνια μετά η επιτυχία εκείνου του Προγράμματος και της Μεταρρύθμισης.

ΚΟΙΝΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΡΥΘΜΙΣΗ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ

ΦΕΚ Β΄1828/8-6-2012

K.Y.A. Αριθμ. 20124 (1)

Ρύθμιση ληξιπρόθεσμων οφειλών προς ΟΤΑ α΄ βαθμού.

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ − ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

Έχοντας υπόψη:

1. Τις διατάξεις της παρ. 6 του άρθρου 9 του ν. 4071/ 2012 (Α΄ 85).

2. Τις διατάξεις της παρ. 8 του άρθρου 3 του ν. 4038/ 2012 (Α΄ 14), όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις της παρ. 9 του πέμπτου άρθρου του ν. 4047/2012 (Α΄ 31).

3. Τις διατάξεις του άρθρου 90 του Κώδικα για την Κυβέρνηση και τα Κυβερνητικά Όργανα που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του π.δ. 63/2005 (Α΄ 98).

4. Τις διατάξεις του π.δ. 71/2012 (Α΄ 124).

5. Το γεγονός ότι από τις διατάξεις της παρούσας απόφασης δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, αποφασίζουμε:

1. Ληξιπρόθεσμες οφειλές προς δήμους ρυθμίζονται και καταβάλλονται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 8 του άρθρου 3 του ν. 4038/2012 (Α΄ 14), όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τις διατάξεις της παρ. 9 του πέμπτου άρθρου του ν. 4047/2012 (Α΄ 31).

2. Στη ρύθμιση υπάγονται υποχρεωτικά όλες οι οφειλές ή δόσεις οφειλών που έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες, με βάση τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ), έως τις 29−2−2012, εφόσον το σύνολο των βασικών οφειλών δεν υπερβαίνει τις δέκα χιλιάδες (10.000) ευρώ, όταν πρόκειται για φυσικά πρόσωπα, και τις εβδομήντα πέντε χιλιάδες (75.000) ευρώ, όταν πρόκειται για νομικά πρόσωπα.

3. Η αίτηση του οφειλέτη για την υπαγωγή στη ρύθμιση υποβάλλεται στον οικείο Δήμο, το αργότερο εντός τεσσάρων (4) μηνών από τη δημοσίευση της παρούσας.

Το αίτημα για τη ρύθμιση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε αριθμό δόσεων άνω των είκοσι τεσσάρων (24), εξετάζεται από τον οικείο Δήμαρχο ή τον οριζόμενο από αυτόν Αντιδήμαρχο, μετά από πρόταση του προϊσταμένου της οικονομικής υπηρεσίας του Δήμου, που αποφαίνονται σχετικά με την αδυναμία του υπόχρεου για πληρωμή σε συντομότερο χρόνο, με επισημείωση επί της υποβληθείσας αίτησης, ανάλογα με τη φορολογική εικόνα και τη φοροδοτική ικανότητα του υπόχρεου, βάσει των ακόλουθων δικαιολογητικών:

α) Υποβληθείσες δηλώσεις (όταν απαιτείται):

α1) Φορολογίας εισοδήματος των τελευταίων τριών (3) ετών

α2) Της τελευταίας εκκαθαριστικής δήλωσης ΦΠΑ και οριστικής δήλωσης ΦΜΥ

α3) Όλων των περιοδικών δηλώσεων ΦΠΑ και προσωρινών δηλώσεων ΦΜΥ που έπονται της τελευταίας εκκαθαριστικής/οριστικής και που η προθεσμία υποβολής τους έχει λήξει ένα μήνα πριν την ημερομηνία αίτησης  για υπαγωγή στη ρύθμιση

α4) Δήλωσης στοιχείων ακινήτων Ε9

β) Επίσημα στοιχεία που αποδεικνύουν ζημία των δύο (2) τουλάχιστον τελευταίων ετών

γ) Επίσημα στοιχεία που αποδεικνύουν καταστροφή αγαθών ή περιουσιακών στοιχείων επιχείρησης ή φυσικού προσώπου

δ) Δημόσια έγγραφα που αποδεικνύουν βαριά ασθένεια του οφειλέτη ή μέλους της οικογενείας του με Α΄ βαθμό συγγένειας ή προστατευόμενου μέλους, ή του

προσώπου που έχει προσωπική ευθύνη για την καταβολή της οφειλής

ε) Βεβαίωση ανεργίας από τον ΟΑΕΔ

στ) Επίσημα στοιχεία που αποδεικνύουν τη διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης.

Τα παραπάνω δικαιολογητικά λαμβάνονται υπόψη κατά περίπτωση για τη διαμόρφωση της απόφασης επί του αιτήματος, με εξαίρεση τις δηλώσεις της ως άνω περίπτωσης α), η υποβολή των οποίων αποτελεί προϋπόθεση για την περαιτέρω εξέταση του αιτήματος.

4. Εφόσον ο οφειλέτης επιθυμεί σε οποιοδήποτε στάδιο της ρύθμισης να εξοφλήσει εφάπαξ τις υπόλοιπες δόσεις των ρυθμισμένων οφειλών, παρέχεται η δυνατότητα χορήγησης απαλλαγής κατά ποσοστό επί του εναπομείναντος ποσού των προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής, ίσο με αυτό που αντιστοιχεί στον αριθμό των μηνιαίων δόσεων που τελικά διαμορφώνεται, με απόφαση του αρμόδιου οργάνου της παραγράφου 3 της παρούσας.

Η απόφαση αυτή να δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.

Αθήνα, 8 Iουνίου 2012

ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ                                      ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ

ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΝΙΤΑΚΗΣ                    ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΝΙΑΣ