ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ: ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Έθνος, 04/05/2012

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το μεγάλο διακύβευμα  της επόμενης μέρας της κάλπης είναι η χώρα να μην παρεκκλίνει των μεγάλων, στρατηγικών και ιστορικών της επιλογών, που είναι η ευρωπαϊκή της πορεία και η συμμετοχή της στο ευρώ.

Μου είχε δοθεί η ευκαιρία να το πω και με την προηγούμενη ιδιότητά μου, αυτή του Συνηγόρου του Πολίτη, στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου, αμέσως μετά τις προηγούμενες γενικές εκλογές, τις εκλογές του 2009: ότι το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης αποτελεί κορυφαίο ζήτημα, που απαιτεί άμεσες πολιτικές πρωτοβουλίες και νομοθετικές παρεμβάσεις.

Τρία χρόνια μετά, το ζήτημα της μετανάστευσης διαπιστώσαμε ότι κυριάρχησε στην προεκλογική ατζέντα. Με τρόπο, όμως, επιφανειακό ως προς την ανάλυσή του, ισοπεδωτικό ως προς την αντιμετώπισή του, ανειλικρινή ως προς την ιστορική του βάση και μικροπολιτικό ως προς τους τρόπους επίλυσής του.

Πρέπει να καταστεί σαφές, ότι καμία λύση δεν μπορεί να δοθεί στο πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης της Αθήνας, αν η πόλη επιβαρύνεται κάθε μέρα με 200 έως 300 ανθρώπους, οι οποίοι περνούν τα σύνορα και κατευθύνονται στην πρωτεύουσα. Είχαμε εγκαίρως επισημάνει ότι οι λύσεις δεν βρίσκονται ούτε στα συνοριακά τείχη, ούτε στη διεθνή συνδρομή (Frontex), κύρια αποστολή της οποίας είναι η καταγραφή των ροών εισόδου στη χώρα. Η αδράνεια που επέδειξε επί πολλά χρόνια η Πολιτεία στην κατασκευή Κέντρων Υποδοχής Μεταναστών κοντά στα σύνορα, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τις διεθνείς μας υποχρεώσεις, και η προώθηση των μεταναστών στο κέντρο της πρωτεύουσας, προκειμένου να χαθούν κάπου στο μεγάλο πλήθος, αποτέλεσε την κύρια αιτία του προβλήματος που σήμερα βιώνει ολόκληρη η χώρα, κυρίως όμως η Αθήνα .

Στις συνθήκες αυτές, η κατασκευή Κέντρων Φιλοξενίας Μεταναστών, όπως αυτό της Αμυγδαλέζας, είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη, προκειμένου να εξασφαλισθεί η εκτόνωση του προβλήματος με τον διαχωρισμό εκείνων των αλλοδαπών που δικαιούνται διεθνούς προστασίας, από αυτούς που επιθυμούν τον επαναπατρισμό τους ή που θα κριθούν οριστικά απελάσιμοι.

Με αυτά τα Κέντρα και αυτές τις διαδικασίες η Ελλάδα θα δώσει τις δικές της εξετάσεις. Εξετάσεις εφαρμογής της νομιμότητας, δίκαιης και ανθρωπιστικής μεταχείρισης, ανταπόκρισης στις διεθνείς της υποχρεώσεις, άρσης της πολιτικής υποκρισίας που χρόνια κυριαρχεί.

Και τις εξετάσεις αυτές, η χώρα πρέπει να τις περάσει με επιτυχία. Αλλάζοντας, κυριολεκτικά, σελίδα. Διαφορετικά, το μεταναστευτικό ζήτημα θα αποτελέσει το πεδίο άνθησης των πιο ανορθολογικών, δημαγωγικών και απάνθρωπων ιδεών και πρακτικών. Αν οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στη δημοκρατική και φιλελεύθερη Πολιτεία δεν διεκδικήσουν την πρωτοβουλία στην αντιμετώπισή του, αυτή θα αναληφθεί οριστικά από τις δυνάμεις της βίας και του φυλετικού μίσους.

Οι συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εξέλιξη, μας είναι ήδη γνωστές -από την ιστορία του 20ου αιώνα και από την ιστορία εν τη γενέσει της του 21ου. Κανείς πια δεν επιτρέπεται να προσποιείται ότι δεν γνωρίζει. Κάθε έκπτωση στο κράτος δικαίου, τροφοδοτεί τους χειρότερους εχθρούς του. Αυτή η πραγματικότητα προσδιορίζει το μέγεθος και την ποιότητα της ευθύνης του καθενός μας.