ΟΜΙΛΙΑ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΝΙΚΑΙΑΣ- ΤΑΥΡΟΥ, ΕΠΙΚΕΦΑΛΗ "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ" ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΕ ΣΤΗΝ ΚΟΜΟΤΗΝΗ

Γ. ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ: Νομίζω ότι δεν υπάρχει αντιπαράθεση ανάμεσα στις παρατάξεις και στον κόσμο. Όχι σε εμένα, συνάδελφε.

ΣΥΝΕΔΡΟΣ: (εκτός μικροφώνου)

Γ. ΙΩΑΚΕΙΜΙΔΗΣ: Όχι σε εμένα, συνάδελφε. Να τα ξεκαθαρίζουμε. Πάντα μιλώ λιγότερο από όλους. Προφανώς έχετε δίκιο στο κομμάτι ότι χθες εκπρόσωπος παράταξης μίλησε 45 λεπτά. Υπουργός μίλησε επίσης 45 λεπτά. Εγώ θα μιλήσω λιγότερο από 10 και εκφράζοντας την τρίτη παράταξη της ΚΕΔΕ δικαιούμαι να μιλήσω λιγότερο από 10 λεπτά νομίζω, αφού προσεκτικά ακούω τους πάντες και με νοιάζει να ακούσω τους πάντες. Οφείλαμε όμως ως Προεδρείο, είναι αλήθεια, να φυλάξουμε καλύτερα τον χρόνο. Αυτή η λογική, οι παρατάξεις έχουν απεριόριστο χρόνο, είναι λάθος και με αυτήν την έννοια συμφωνώ.

          Να θυμίσω, γιατί το σκεφτόμουν πριν, το ανέκδοτο που κυκλοφορεί στην ΚΕΔΕ εδώ και πολλά χρόνια και λέει «Ποια είναι η τελευταία επιθυμία του μελλοθάνατου; Να ακούσω το Δήμαρχο στην ομιλία του στο Δημοτικό Συμβούλιο». Νομίζω ότι αυτό πολλές φορές εκφράζει όλους εμάς για το πόση ώρα μιλάμε. Στην ΚΕΔΕ ξέρουν καλά για ποιον αναφέρεται, αλλά νομίζω δεν αφορά μόνο αυτόν, μας αφορά όλους. Να ξεκινήσω λέγοντας ότι τέσσερις μήνες πριν στο ιδρυτικό μας Συνέδριο, είχα πει ότι δεν είναι μακριά η μέρα που τα αυγά και τα γιαούρτια θα φτάσουν στην Αυτοδιοίκηση. Ήταν λίγο πριν την 28^η Οκτωβρίου. Την 28^η Οκτωβρίου δυστυχώς τα σκάγια πήραν και πολλούς από εμάς και ήταν η αρχή.

 Νομίζω ότι το πολιτικό σύστημα καταρρέει και σε αυτήν την προσπάθειά του κάνει τα πάντα να μας πάρει μαζί του. Είναι πολύ σαφής η διαφοροποίηση ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στην Αυτοδιοίκηση μέχρι στιγμής. Δεν ξέρω για πόσο καιρό ακόμα θα είναι σαφής και οφείλουμε εμείς να συνεχίσουμε να την κάνουμε συνεχή και διακριτή αυτή τη διαφορά, γιατί αλλιώς θα είναι πάρα πολύ κακά τα πράγματα, όχι για εμάς, γιατί όλοι περαστικοί είμαστε από τα αξιώματά μας, για την ίδια την χώρα. Η απαξία απέναντι στους Βουλευτές, θα είναι τεράστιος λάθος να μεταφερθεί και ως απαξία απέναντι σε εμάς. Σήμερα εμείς στις πίτες των Συλλόγων πηγαίνουμε. Οι Βουλευτές σε πάρα πολλούς Δήμους και στο δικό μου, δεν μπορούν να έρθουν και αυτό δείχνει πολλά. Να ελπίσουμε λοιπόν και να παλέψουμε να μην έρθει η ώρα που ούτε εμείς δεν θα  μπορούμε να πηγαίνουμε στις εκδηλώσεις αυτές, ούτε εμείς δεν θα μπορούμε να πηγαίνουμε στις παρελάσεις.

          Διαβάζαμε τελευταία τα πρακτικά της Βουλής στο Διοικητικό της ΚΕΔΕ, σε δύο Επιτροπές, η μια σε σχέση με τις λαϊκές αγορές, η άλλη σε σχέση με την κινητή τηλεφωνία. Αν διαβάσετε με ποιον τρόπο μιλούσαν και οι εκπρόσωποι της Βουλής, οι εκπρόσωποι του λαού και οι εκπρόσωποι των εταιριών για τους Δημάρχους, ήταν παντελώς απαξιωτικό, μα παντελώς απαξιωτικό και αυτό δείχνει μια  αντιπαράθεση που είναι πολύ διακριτή,  χρόνια είναι διακριτοί, όσοι είμαστε στην Αυτοδιοίκηση την ξέραμε χρόνια. Εγώ είμαι 30 χρόνια αυτοδιοικητικός συνέχεια. Ξέραμε πάντα ότι οι Βουλευτές δεν μας συμπαθούσαν ιδιαίτερα. Τώρα όμως που αυτό το κομμάτι καταρρέει και εμείς ακόμα στεκόμαστε όρθιοι, αυτή η αντιπαράθεση γίνεται ακόμα πιο έντονη.

          Όμως το να ξεχωρίσουμε τη θέση μας, το να πούμε ότι αντέχουμε, σημαίνει ότι πρώτα από όλα θα καθαρίσουμε τα του οίκου μας. Σημαίνει ότι πρώτα από όλα εμείς θα φροντίσουμε οι ενέργειές μας να είναι σε πλήρη διαφάνεια, διότι κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν καλή και φρόντιζε και δεν ακολούθησε το πολιτικό σύστημα στα λάθη που έκανε και σε όλο τον τρόπο αυτόν με τον οποίο κινήθηκε. Και εμείς λειτουργήσαμε με ευνοιοκρατία, και εμείς λειτουργήσαμε με αδιαφάνεια, και εμείς λειτουργήσαμε κάνοντας προσλήψεις με κάθε τρόπο, και εμείς δεν κάναμε τη συνετότερη οικονομική διαχείριση. Ο κύριος Βουνάτσος είπε κάποια παραδείγματα νωρίτερα, που σε όλους τους Δήμους της χώρας γινόντουσαν, με ποιον τρόπο ξοδεύαμε – πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις – χιλιάδες ευρώ σε εκδηλώσεις πολιτιστικού ή άλλου χαρακτήρα εν πάση περιπτώσει και βέβαια αυτά δεν μπορούν να γίνονται σήμερα, αλλά οφείλουμε να αλλάξουμε νοοτροπία αυτοδιοικητική και όχι να λειτουργούμε έτσι. Οφείλουμε να στήσουμε υγιείς Οργανισμούς στους  Δήμους μας, που μπορούν να λειτουργούν και χωρίς εμάς. Πόσοι Δήμοι μπορούν να λειτουργήσουν εν τη απουσία του Δημάρχου σήμερα; Μπορεί και κανένας, αν λείψει μια εβδομάδα ο Δήμαρχος ή 15 μέρες. Αυτό δεν μας τιμά. Αυτό δεν μας τιμά διότι δεν στήσαμε μηχανισμούς και Οργανισμούς που να δουλεύουν χωρίς εμάς. Και αυτό είναι το ζητούμενο. Σε συνεργασία με τους εργαζόμενους, αυτό πρέπει να στηθεί. Δεν γίνεται όλα να στηρίζονται στο πρόσωπο το δικό μας ή των Αντιδημάρχων και τα λοιπά. Σκεφτείτε ότι το Βέλγιο λειτούργησε 1,5 χρόνο χωρίς κυβέρνηση. Αυτά είναι αδιανόητα πράγματα για  εμάς. Όμως όλο το σύστημα στην Ελλάδα στήθηκε με αυτόν τον τρόπο διότι έτσι εξυπηρετούσε το πολιτειακό κράτος το οποίο εξυπηρέτησε. Καιρός λοιπόν να αλλάξει αν θέλουμε να βγούμε από το κάδρο που έλεγα πριν.

          Δύο κουβέντες για το θέμα των δανείων. Ο Δήμος μου, είναι από τους Δήμους που ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ σε αυτό το κομμάτι. Ο Δήμος της Νίκαιας-Ρέντη έχοντας βρει 90 εκατομμύρια χρέος στη Νίκαια, αναλαμβάνοντας πέρσι σε έναν Καλλικρατικό Δήμο, εγώ ήμουν από τον άλλο Δήμο, του Ρέντη, προσπαθούμε να διαχειριστούμε μια πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Κάθε μήνα έχουμε τοκοχρεολύσια 650.000. Αν γινόταν η ρύθμιση της 25ετίας, πηγαίναμε στις 280.000, κοντά 400.000 κάτω. Αντιλαμβάνεστε, είναι τεράστιο ποσό σήμερα. Έχουμε φτάσει 13 μήνες από την εκλογή μου, από την ανάληψη των καθηκόντων μας και εξακολουθούμε να πληρώνουμε τις 650.000. Ενώ το Παρακαταθηκών και ο Δήμος έχουν συμφωνήσει στην 25ετία, το Ελεγκτικό από τον Ιούλιο έχει σταματήσει αυτή τη διαδικασία. Έξι φορές έχει απορριφθεί η σύμβαση από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Είχα την ευκαιρία το διήμερο να μιλήσω με τον Πρόεδρο, τον κύριο Καραβοκύρη. Αυτό που βγαίνει πάντα είναι ότι ο Πρόεδρος έχει μια πάρα πολύ καλή διάθεση να λύσει τα προβλήματα, το πρόβλημα όμως δεν λύνεται. Τώρα ξανά κουβεντιάσαμε την άλλη εβδομάδα ελπίζοντας ότι θα λυθεί, αλλά αυτό έχει γίνει πολλές φορές και μας κάνει ιδιαίτερα επιφυλακτικούς και μαζί με εμάς φαντάζομαι σωρεία άλλων Δήμων που περιμένουν αυτήν την ιστορία. Απλά εμείς το ξεκινήσαμε πρώτοι και αν απαντηθεί το δικό μας, απαντιέται για όλους τους Δήμους, που θα είναι πάρα πολύ σημαντικό πράγμα.

          Κάτι λοιπόν που το θέλει η Αυτοδιοίκηση, το θέλει η Πολιτεία, το δέχεται το Παρακαταθηκών και Δανείων, περιμένουν οι προμηθευτές, οι εργολάβοι, όλοι γύρω-γύρω που θα πάρουν χρήματα, να πάρουν ανάσα, σε μια εποχή πάρα πολύ δύσκολη που όλοι χειμαζόμαστε, δεν περπατά διότι έχει σταματήσει εκεί. Είναι φοβερό. Δεν μπορεί να συνεχίζει αυτό το πράγμα διότι μας οδηγεί σε τέλειο αδιέξοδο.

          Το Υπουργείο Εσωτερικών θυμήθηκε σήμερα ότι υπήρχαν προκαταβολές που έδωσε, πριν τέσσερα, πέντε, έξι, επτά χρόνια και τις οποίες δεν κράτησε ποτέ και ζητά σήμερα, σε αυτήν την οικονομική καχεξία των Δήμων, να πάρει λεφτά προκαταβολών από το 2005, από το 2006, από το 2007. Είναι αδιανόητο.

          Στήσαμε με τον Καλλικράτη Διαμερισματικές Ενότητες, Τοπικά Συμβούλια και τα λοιπά. Κανένα δεν έχει λειτουργήσει πουθενά. Κανένα δεν μπορεί να λειτουργήσει έτσι όπως τα ονειρευτήκαμε, διότι πραγματικά αυτήν την εποχή της πολύ μεγάλης οικονομικής δυσπραγίας, την εποχή που όλα έχουν πέσει στο πως θα ρολάρει ο Δήμος και πως θα κυλήσει ο Δήμος, ποιος νοιάζεται για το πώς – και αντιλαμβάνεστε πως το εννοώ – για το πώς θα δουλέψει δημοκρατικά ένα Διαμερισματικό Συμβούλιο, μια Διαμερισματική Ενότητα, ώστε να μπορέσει να φέρει το αποτέλεσμα που θέλει. Το ίδιο ισχύει και με όλες αυτές τις καινούργιες αρμοδιότητες και δυνατότητες που έδωσε ο Καλλικράτης, από τον Συνήγορο του Δημότη, τον Συμπαραστάτη του Δημότη εν πάση περιπτώσει, το Συμβούλιο Μεταναστών και όλα τα υπόλοιπα. Ενώ ήταν θετικά θεσμικά, δυστυχώς τη συγκεκριμένη στιγμή ήταν αδύνατο και είναι αδύνατο ακόμα να τα λειτουργήσουμε ακριβώς γιατί δεν υπάρχει η δυνατότητα αυτή.

          Να τελειώσω με το σύνθημά μας που λέει κοινωνική αλληλεγγύη, τοπική ανάπτυξη. Είναι σαφές και το νιώθουμε ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις πάρα πολύ όλοι, νομίζω ότι στην επαρχία ακόμα υπάρχει ένας συνεκτικός ιστός που κρατάει τις πόλεις, στο κέντρο το έχουμε πάρα πολύ έντονα ότι αν δεν δέσουμε τις κοινωνίες μας με κάθε τρόπο, βοηθώντας, θέλετε να το πούμε κοινωνικό παντοπωλείο, θέλετε να το πούμε συσσίτια αγάπης, θέλετε να το πούμε κοινωνικό φαρμακείο, θέλετε να το πούμε φροντιστήρια για τα παιδιά, υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι που πρέπει να βοηθήσουμε τις χειμαζόμενες κοινωνίες μας σήμερα, να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους. Είναι σίγουρο ότι κάποιοι μας θέλουν σκυφτούς, γονατιστούς ή ξαπλωτούς. Θα πρέπει να κρατήσουμε τις κοινωνίες μας όρθιες και αυτό σε πολύ μεγάλο βαθμό περνά από εμάς και από τη δική μας δουλειά.

          Έχουμε χρέος λοιπόν με κάθε τρόπο, δίνοντάς τα όλα, να κρατήσουμε όρθιες τις κοινωνίες μας.

          Ευχαριστώ.