ΟΜΙΛΙΑ ΝΙΚΟΥ ΣΑΡΑΝΤΗ, ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ-ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ, ΠΡΟΕΔΡΟΥ Π.Ε.Δ. ΑΤΤΙΚΗΣ

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το Συνέδριο μας αυτό διεξάγεται σε μια αληθινά κρίσιμη στιγμή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Σε μια στιγμή που συμπίπτουν χρονικά  οι μεγάλες οικονομικές δυσκολίες,

η επιτακτική ανάγκη επίλυσης των προβλημάτων που έχουν προκύψει κατά την εφαρμογή του Καλλικράτη, οι αυξημένες απαιτήσεις από τους Δήμους να ανταποκριθούν με επιτυχία στον κοινωνικό τους ρόλο.

Πριν λίγες μέρες στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής είχαμε την ευκαιρία  να συζητήσουμε για όλα αυτά τα θέματα, σε μια Γενική Συνέλευση που είχε το χαρακτήρα προετοιμασίας για το Συνέδριο της ΚΕΔΕ.

Πρέπει να πούμε ότι δεν υπήρξε ούτε ένας συνάδελφος που να μην έδειξε με την παρέμβαση του ότι συναισθάνεται τη δυσκολία των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.

Από τα πολλά που όλοι μας επισημάναμε κατά τη συζήτηση, θα σταθώ επιλεκτικά στα εξής:

Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν πολλοί Δήμοι  με το Ελεγκτικό Συνέδριο και τον καθ’ υπέρβαση τρόπο που ασκεί τις αρμοδιότητες του.  Να τονίσουμε και πάλι, ελπίζοντας πως κάποιος κυβερνητικός αρμόδιος θα μας ακούσει επιτέλους, ότι ο προληπτικός έλεγχος σκοπιμότητας των ενεργειών των ΟΤΑ παραβιάζει το Σύνταγμα και αμφισβητεί μια από τις εκφράσεις της λαϊκής κυριαρχίας, όπως είναι η αιρετή Αυτοδιοίκηση.

Στην παγίδευση των αιρετών της Αυτοδιοίκησης μέσα από τις αντιφατικές ρυθμίσεις για το επαγγελματικό καθεστώς τους.

Εξηγούμαι για να είμαστε απόλυτα σαφείς: εφόσον ο νομοθέτης απαγορεύει την άσκηση επαγγέλματος για τον Δήμαρχο, την είσπραξη άλλου δημόσιου μισθού για τον Αντιδήμαρχο κλπ. δεν μπορεί στη συνέχεια να περικόπτει αυθαίρετα την μοναδική πλέον πηγή εισοδήματος τους. Το έχω ξαναπεί και το επαναλαμβάνω, με τέτοιες λαϊκιστικές μεθοδεύσεις οδηγούμαστε στο πιο αντιλαϊκό αποτέλεσμα, που θα είναι να ασχολούνται με τα δημόσια αξιώματα μόνον οι πολύ πλούσιοι.

Στην ομόφωνη και ομόθυμη απαίτηση όλων των Δημάρχων  να μην υπάρξει καμιά απολύτως περικοπή στα ποσά που τελικά συμφωνήθηκαν για τη χρηματοδότηση της Αυτοδιοίκησης το 2012 από τον κρατικό Προϋπολογισμό. Να σταθώ μισό λεπτό στις πραγματικά άοκνες προσπάθειες που κατέβαλε το Δ.Σ. της ΚΕΔΕ για να φτάσουμε σ’ αυτή τη συμφωνία, αλλά και στο πρακτικό επίτευγμα που τη συνόδευσε της απόδοσης 700 εκατομμυρίων Ευρώ μέσα στο μήνα Δεκέμβριο.

Παράλληλα με την υλοποίηση των συμφωνηθέντων είναι επιτακτική ανάγκη  να προχωρήσει  άμεσα η  ρύθμιση για τα  χρέη παλαιοτέρων ετών των Δήμων, ώστε να αποφευχθεί η οικονομική ασφυξία της Αυτοδιοίκησης. Επίσης να ολοκληρωθεί η απόδοση των παρακρατηθέντων κατά τα προηγούμενα έτη πόρων.

Δεν μπορούμε όμως να ξεχνάμε την ανάπτυξη, την ανάγκη να δώσουμε πνοή στην τοπική οικονομία, στήριξη στην απασχόληση, αισιοδοξία στην κοινωνία. Και εδώ, τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ή θα αξιοποιηθούν γρήγορα και αποτελεσματικά οι πόροι του ΕΣΠΑ

ή θα βυθιστούμε στο τέλμα. Είναι η περίοδος που όλοι καταρτίζουμε τα Επιχειρησιακά Σχέδια μας, παράλληλα όσοι είμαστε από την Αττική διαβουλευόμαστε για το νέο Ρυθμιστικό και τις αναπτυξιακές προτάσεις του. Όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Οι προτάσεις και μελέτες των Δήμων είναι ώριμες, πολλά από τα έργα είναι δουλεμένα μέχρι λεπτομέρειας, απομένει να επιταχυνθούν οι εντάξεις. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Παρά τα σοβαρότατα θεσμικά, οικονομικά και αναπτυξιακά προβλήματα  που αντιμετωπίζει η Αυτοδιοίκηση, στο κέντρο της προσοχής μας υπάρχει σήμερα και κάτι άλλο. Υπάρχει η αγωνία για τις κοινωνικές επιπτώσεις της βαθύτατης οικονομικής κρίσης που διανύουμε.

Είναι αυτονόητο σε όποιον έχει έστω και τη στοιχειώδη εμπειρία από τον Πρώτο Βαθμό Αυτοδιοίκησης, ότι εμείς είμαστε οι πρώτοι και άμεσοι παραλήπτες της αγωνίας, των προβλημάτων και βέβαια των παραπόνων του κάθε πολίτη.

Δίπλα στην εμπειρική μας αυτή πληροφόρηση,  έχουμε πλέον και την επιστημονική τεκμηρίωση, τις στατιστικές και αναλύσεις που μας πληροφορούν ότι το ένα πέμπτο των ελληνικών οικογενειών στερούνται πλέον κάποια και από τα στοιχειώδη αγαθά.

Θα συμφωνήσω με μια παρατήρηση που άκουσα στη Γενική Συνέλευση της ΠΕΔΑ: Δεν επιθυμούμε τη συσσιτιοποίηση της κοινωνικής πολιτικής, γιατί διεκδικούμε μια πολιτική κοινωνικής μέριμνας που διασφαλίζει την αξιοπρεπή διαβίωση κάθε πολίτη.

Παρά ταύτα, δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς την οικονομική και κοινωνική κρίση να μετατρέπεται σε ανθρωπιστική.

Όπως έλεγαν οι αρχαίοι, πρέπει «και τούτο ποιείν και κείνο μη αφιέναι». Από τη μια να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με όλους τους κοινωνικούς φορείς που ασκούν έμπρακτη πολιτική κοινωνικής αλληλεγγύης, για να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Από την άλλη, να διεκδικήσουμε συλλογικά την τροποποίηση ρυθμίσεων που θίγουν τα οικονομικά ασθενέστερα στρώματα,  ώστε να μετριαστεί το εύρος του φαινομένου της Νέας Φτώχειας.

Ούτως ώστε να μπορούμε να πούμε με ειλικρίνεια αύριο κοιταζόμενοι στον καθρέφτη, πως κάναμε ότι μπορούσαμε για να μην αφήσουμε κανένα συμπολίτη μας αβοήθητο μπροστά στη μανία της κρίσης.